Zmiany w ustawie transplantacyjnej
Ministerstwo Zdrowia zamierza dokonać istotnych zmian w ustawie transplantacyjnej. Wspomniane postanowienie podyktowane jest koniecznością dostosowania legislacji do dyrektyw płynących z Unii Europejskiej. Modyfikacje mają dotyczyć kilku obszarów, które wprowadzone w życie pozwolą na lepsze gospodarowanie materiałem transplantacyjnym i zapewnienie lepszego bezpieczeństwa w przypadku przeszczepów.
Po pierwsze, ustawa ma być rozszerzona o nowe uregulowania dokładniej precyzujące sprowadzanie do Polski ludzkich tkanek i komórek z krajów niebędących członkami Unii Europejskiej. Ponadto, ustawa ma zapewnić monitorowanie komórek w czasie, w którym przekazywane są one od dawcy do biorcy.

olly2/bigstockphoto.com
Po drugie, projekt zmian w ustawie wprowadza unikalny identyfikator, który wykorzystywany jest do oznaczania tkanek i komórek dystrybuowanych na terenie Wspólnoty Europejskiej. Rzeczony identyfikator, to tak zwany „jednolity kod europejski”. Wspomniane oznaczenie ma mieścić w sobie informacje o najważniejszych właściwościach tkanek i komórek.
Po trzecie, zakres czynności, jakie mogą podjąć banki tkanek i komórek uległ zasadniczemu rozszerzeniu. Rzeczone banki będą mogły bowiem importować tkanki i komórki z krajów, które nie należą do Unii Europejskiej. W przypadku sprowadzenia komórek na terytorium Polski banki będą zobowiązane powiadomić w przeciągu 7 dni Krajowe Centrum Bankowania Tkanek i Komórek. Banki te będą także zobligowane do archiwizowania dokumentacji dotyczącej tkanek i komórek przez co najmniej 30 lat w taki sposób, aby wykonalna była identyfikacja dawcy i biorcy. Natomiast Krajowe Centrum Bankowania Tkanek i Komórek zajmie się kontrolowaniem danych o polskich tkankach i komórkach przechowywanych w unijnym kompendium tychże.
Po czwarte, ustawodawcy postulują również zmiany w przepisach karnych ustawy. Aktualnie osoba, która bez obligatoryjnego pozwolenia decyduje się na pobranie tkanki, komórki lub narządu w celu przeszczepienia albo przeszczepia je, jest objęta grzywną albo karą ograniczenia lub pozbawienia wolności do lat trzech. Ponadto projekt zmian przypisuje odpowiedzialność za ten czyn kierownikowi podmiotu leczniczego.
Previous Post
Next Post